İKİ BACAK ARASI MUHABBET…

Namus yani iffet… Bugünlerde ne kadar da çok duyar olduk genç kızların ağzından “namus, kadının iki bacağı arasında değildir” cümlesini… Nedense bu cümleyi kimden duyarsam o kişinin namussuz olduğu inancına kapılıyorum… ulu orta kendini belli edip, kuralsızca yaşadığı, kimin yanında uyandığının bir önemi olmadığı ve en acımasız tabiri ile müşteri toplamaya çalıştığı hissine kapılıyorum…

Yanlış anlaşılmasın, ben de kimsenin uçkuruna karışmıyorum… ama konusu “namus” olan her konuşmada bu sözlerin geçmesi bir bayan olarak beni incitiyor… ahlaklı davranmaktan bahsederken en ahlaksız kelimelerin kullanılması ve bunun da kendisinin ahlaklı olduğunu göstermek adına sarfedilmesi, kişinin ahlaktan yoksunluğunun ispatıdır…

Kendisinin feminist olduğunu zanneden birçok kadın, kadın erkek eşitliğini hep cinsel yaşamda değerlendirmiş ve ona göre erkek yaparsa kadın da yapmalıdır… benim anladığım feminizm bu değil… sosyal, siyasal, toplumsal, mesleki eşitlik…

Kadın özel olmalıdır… kendini saklamalıdır en sevdiğine… bir meze gibi sunmamalıdır sarhoş gecelere… kolay lokma olmamalıdır… kuralları, sınırları olmalıdır…

Tabii ki şu da bir gerçek ki, bir kadının cinsel tecrübeleri onun ahlakını yansıtmaz… ama her yüze gülene bedenini sunmak da kadına yakışmaz… Yani, namus iki bacak arasında aranmaz ama iki bacak arasına sahip olamayanda da namus aranmaz…